-
1 dwójka
сущ.• двойка* * *dwój|ka♀, мн. Р. \dwójkaek 1. двойка;dostać \dwójkakę получить двойку (отметку); wyścigi \dwójkaek спорт. заезды двоек;
2. номер два, двойка pot.;jechać \dwójkaką ехать на двойке (вторым номером трамвая etc.); mieszkać pod \dwójkaką жить в квартире (доме etc.) номер два; ● we \dwójkakę вдвоём
* * *ж, мн P dwójek1) дво́йкаdostać dwójkę — получи́ть дво́йку ( отметку)
wyścigi dwójek — спорт. зае́зды дво́ек
2) но́мер два, дво́йка pot.jechać dwójką — е́хать на дво́йке (вторым номером трамвая и т. п.)
mieszkać pod dwójką — жить в кварти́ре (до́ме и т. п.) но́мер два
•
См. также в других словарях:
dwójka — ż III, CMs. dwójkajce; lm D. dwójkajek 1. «cyfra oznaczająca dwa» Napisać dwójkę. 2. «dwie osoby, dwoje zwierząt, rzadziej dwa przedmioty; para» Iść, maszerować, ustawić się dwójkami. Pracować, zrobić coś, rozmawiać we dwójkę. 3. «mierna ocena… … Słownik języka polskiego
